Dün gibi...

 Merhaba sevgili Leyla, yazmayalı yıllar olsa da dün gibi geçen zaman.

Bugün bir anda içimi dökesim geldi. Biliyorsun yaş 29 dan 30 a doğru yol alıyor. Yalnız ben sanki zaman bükülmesini keşfetmişim de son beş yılı bir yıl gibi yaşadım hissediyorum.

Bu durum beni pişmanlık hissine de sürüklüyor. neden daha çok şey yapmadım, yaşamadım diyorum. (Kimse şartlar el vermemiştir demesin) minimum gelir ve minimum zamanla da yapılacak birçok şey var. Genellikle harekete geçmek yerine, düşüncede bırakmışım. Sonra arkama dönüp baktığımda aklımdaki şeyleri yapamadığımı gördüm.

İki mühendisin bloğu olduğuna göre bu konuya newtonun 1. Hareket yasası ile açıklık getirmeye çalışacağım. Eylemsizlik yasası; bir cismin üzerine etkiyen kuvvetlerin bileşkesi sıfır ise o cisim hareket durumunu korur der. Hareket durumunun değişmemesinden anladığımız, sabit hızı varsa bunu korur veya durağandır. 

Özetlemek gerekirse sabit hıza sahip olmak hareket ettiğimiz anlamına gelmez tam aksine durağanlıkla eş değerdir. Harekete geçmek için kuvvete ihtiyacımız vardır.

E bu kuvvetin kaynağını nasıl bulacağız diye soracak olursak, (damarlarımızdaki asil kanda mevcut _ yazar burada espri yapmaya çalışıyor ) cevabı ben de merak ediyorum...

Şimdi geçen beş yıl için şunu söyleyebilirim; sabit hızla hareket etmişim ve bu aslında eylemsizlik anlamına geliyor. 

O yüzden artık hareket etmek istiyorum. Ertelemek istemiyorum. Yaşamak istediğim ne varsa hepsini şimdi istiyorum. Böyle olması için elimden geleni yapacağım.

İş hayatı, özel hayat vs bunlarla ilgili detaylara girmeyeceğim. 

Bu ara düşündüğüm tek şey var insan kendine iyi gelmeden, kendine inanmadan, ne başkalarına iyi gelebilir ne de başka birini sevebilir. 

Bu kabulleri yapıyor olmak bile bana iyi geliyor Leyla. 30 uma geldiğimde kendimle ilgili her şeyi çözmüş olma inancım var. Artık  "ben'i" tamamlayıp, hayatı yaşamak istiyorum. İnandığım şeylerle yaşamak istiyorum...