Bu ara aşırı aşırısı radikal kararlar alıyorum hatta öyleki bi sürü yalan söylüyorum çevremdekilere.neymiş izmire gidicekmişimde bi daha dönmücekmişim külliyen yalan 3 gün sonra hop istanbuldayım tabi arkadaşlarımın haberi olmucak bu durumdan.Beni bi rahat bırakında vicdanımla rahat rahat yaşayabileyim.Sırf bazı gerizekalı evli arkadaşlarım yüzümü görmesinde unutsun diye ben sevdiğim insanı bile görmemeye razıyım.Neden edep diye bişey var çünkü.Edep yahu edep.
Nefsime eziyet etmeden nefsimi yenmeyi öğreneli epey oluyo.o yüzden burda olupta görmek vakit geçirmek varken hayali olarak izmirde olmayı tercih ettim.
Yalnız yeni yeni öğrendiğim bişey var oda şu ki hayyat önemli olan tek şey insanın kendi mutluluğu.Ben nasıl mutlu olacaksam öyle yaşamalıyım bu konu kafamı hali hazırda çok kurcalıyor.
Öyle işte dengesiz davranıyo olabilirim şu aralar ama inan bana mantıklı gelen şeyleri yapıyorum.
Bu arada birileride askerden dönmüştü ya yaşıyomuş en ummadık zamanda görmemde çok manidar oldu.
Uzun zamandan sonra ilk defa görecek olmama rağmen başta pek bişey hissetmedim.
Merhaba nasılsın dediğinde iyiyim sen diyip götümü döndüm çocuğa :)
On dakika sonra ya çok bişey değil sohbet etmeye başladığımızda birlikte yürüdüğümüzde Allahım dedim sana geliyorum bu nasıl bi özlemekmiş çaktırmadan ama en derinden.
çok güzel bi yere götürücem sizi hadi gelin dediğimde aslında bi tek ona söyledim diğerlerini gözüm görmediki.İstedimki sadece ikimiz olalım diğerlerine hiç gerek yok zaten :)
İstanbuldan gidicem dönmücem dediğimde neden gidiyosun gitmiyosunda kaçıyosun diye tutturdular.
Ya istanbulda kalıpta napıcam burdaki insanlar mutsuz İstanbulda kimse mutlu değil dedim.İstanbuldaki insanlar gerçekten çok mutsuz deyip daldı ya uzaklara o an ne düşündüğünü gerçekten bilmek isterdim.Ah canım sen üzülme gel benle izmire birlikte mutlu mesut oluruz sıkıntı yok top bende :)
Gerçekten çok özlemişim.
Aslında özlemek değil hatta şöyle hiç özlememişim unutmuşum desem daha iyi olur.Çünkü ilk nasılsın dediğinde gerçekten yokmuş gibi davrandım.Unutmuşum resmen çocuğu.
Biraz vakit geçti sohbet etmeye başladık ya ben sanki hiç tanımadığım birini yeni tanıyomuşta ilk görüşte aşık oluyomuş gibi tekrardan sevdim çocuğu.Aramızda o adı olmayan bağ varmış gerçekten hissedebiliyoduk birbirimizi yemin ediyorum çocuğa sarılasım geldi durduk yere.
ben bu çocuğu özlememişşim unutmuşsun hatta yeniden görünce bütün o unuttuklarımda boşa gitti anlıyacağın.birlikte 4 saat geçirdik ben yeniden tanıdım yeniden sevdim yeniden herşey altüst oldu.
Ama şunuda itiraf etmeliyim yüzünü görmek sesini duymak yanımda otururken varlığını hissetmek beni çok mutlu etti.Hatta bi ara ikili koltukta yan yana oturuyoruz kolunu arkamda koltuğa uzatmış o an yanına sokulasım geldi.geldide işte karşımızda 2 tane öküz oturuyodu napıcan :)
Bi insana karşı özel bişeyler hissetmek çok güzel bi duygu aslında.İyiki var ne diyelim.
OY dağlar..... dedikten sonra yazımıda bitirebilirim sanırım :)
DİPNOT:
(oy dağlar diyip bi solukta yazdım bi solukta bitirdim.Nefes alıp verecek kadar kısa bi an zaten bu olanlar.Vicdanım rahatta nefessiz kaldık onu napıcaz bilemiyorum.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder