Ne oldu birden bilmiyorum.
Birden birden birden öyle aklıma düşüyor işte yapacak bi şey yok...Ortada sebep yok hatırlatacak bişey yok.ama insan özlüyor işte.Tamam tamam sanırım benim itiraf zamanım geldi :))
şöyle ki bilirsin beni bazı totemler yapıyorum kimi zaman o saçma sapan totemlere gereğinden fazla anlam yüklüyorum. Mesele doğumgünü meselesi :) evet itiraf ediyorum ben bi anlam yükledim kendi kendime bi söz verdim dedim ki kızım leyla eğer birileri doğumgününü hatrlar ve kutlarsa (ki bu bi mucizeydi adım gibi biliyodum), onu özlemeye ,görmek istemeye falan hakkım var.özleyebilirim dedim.kendi kendime özler dururum.ama kutlamazsa artık hiç sevilmediğini hiç sevilmemiş olduğunu kabullen.arkadaşlarına geçmiş ve hiç yaşanmamış hikayeni anlatmayı kes ve yoluna devam et..
Ha beklentilerin olmaması ve ''bişey olcağı yok ama insan özlüyor işte'' modum vardı..Diyodum ki özlemek de mi yasak?evet artık yasak.Artık yok şuymuş buymuş hedesiymiş hödösüymüş devri bitti.Ya yeni,yepyeni biri olcak ya da kimse olmucak..ki evde dura dura tek sevgilim çaydanlık olacak o da bi gerçek..
O değil de...
ben..
adamın yüzünü unutuyorum günlük.sesini gülüşünü unutuyorum ve telaşa kapılıyorumhatırlamak için resimlere bakmak istiyorum kendimi durduruyorum..oysa en çok istedğim şey değil miydi onu unutmak? Hem unutmak istiyorum hem de hatırlıyorum.bu beni hem sevindiriyo hem dehşete düşürüyo.
sahip olmadığın bi şeyi özlemeye hakkın var mıdır?
eğer varsa bu salaklık mıdır
olmayacak bi şeyi beklemek salaklık mıdır iyimserlilik mi yoksa mükemmel bi aşık mı yapar seni?
kafamda deli sorular..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder