Evet ben geldim Leyla.Dün yazdığını okudum bi gazla ben de yazmaya karar verdim.Öncelikle kısa ve güzel yazmışsın.Ne hissettiğini anlayabiliyorum.Sevdiğin birinden soğumanın acısı bu.Kızacak kimse de yok ortada çünkü malzeme bu yani adam en başından beri böyleydi.(Siyasi görüşü hayata bakışı paylaşımları vs.)Ama siz bir aradayken aynı iş yerinde çalışırken birlikte olmanın keyfi bunların önüne geçiyordu.E şimdi uzaklaşınca dışardan bir gözle bakıyorsun Ona. Hal böyle olunca yok ya ne işim olur diyorsun.Ki haklısında.Ama işte gönül bu yapıyor böyle şeyler durduramıyoruz :) telefondan yazıyorum alt sıraya nasıl geçeceğimi bilemediğimden paragraf yapmadan aralıksız yazmaya devam ediyorum.Kendi bedbahtlığıma gelecek olursam sevgili Leyla kardeş hayatım pek bi tuhaf.Kötü demek istemiyorum çünkü mutsuz değilim. Ama birşeyler eksik bunu da kabul edelim...Yanımda sigara varya evde kimse yokken balkonda gizli gizli bi tane içeyim dedim :) yaktım sigaramı o kadar iyi geldi ki o An bi aydınlanma yaşadım sanki :) ya dedim ne kadar saplantılı bi insana dönüşmüşüm bu gönül işlerinde bi rahat ol bi akışına bırak umursama geçmiştekileri. Aradığım huzur o bi dal sigaradaymış meğer :) Hayatı akışına bırakmak lazım ben mesela geleceğe dair hiç plan yapmam çünkü tutmaz :) o yüzden olduğu gibi kabulleniyorum.Şimdilik yeter bu kadar sonra yine görüşürüz :))