İyi geceler Leyla zalım Leyla,
Off of.Aşırı aşırısı dertli şeyler yazmak istiyorum.Çünkü çok dertliyim mutsuzum yalnızım havalar gibi soğuk ve kasvetliyim.
Kadınsal şeyler sanırım stres altındayım aybaşım geldi.Keşke mutsuzluğum bu üç dört günlük olsa ama değil.İçini darlamaya geldim Sevgili Leyla.
Bana katlanan beni sevenlerde var sen varsın mesela.Ama ben kendimi sevemiyorum kendime katlanamıyorum artık.
Sürekli beklemekten bitap düştüm yoruldum.Yolumda yok ki gideyim.Ne gidecek yolum var nede kalacak yerim var.Beklemekteyim.
Bi kaç ay öncesine kadar bu bekleyişi zamanı dondurmak gibi algılamıştım.Sanki hayatım bi anda değişişicek ben o ana kadar hiç yaşanmamış gibi bir sene geçiricem hissine kapılmıştım.
Ama artık böyle hissetmiyorum.Bekledikçe kendimden uzaklaşıyorum.Daha gülüyorum daha az konuşuyorum trajikomik tarafıda şu daha az üzülüyorum daha az kırılıyorum.Gittikçe hissizleşmeye başladım.Bu beni ürkütüyo.
Eskiden olsa bi resime bakıp bi günü mutlu geçirirdim.Şimdi resimler aynı ama ben sanki duvara bakıyorum insan hiçmi bi his duymaz.
Telefon rehberinde aniden ismine denk geldiğimde yüzümde bi gülümseme olurdu.Sadece bu kişi içinde değil genel bi hissizlik var bende.
Bu bekleyiş bu boş geçen aylar yıllar beni kötüye doğru götürüyo.Bunu bekleyiş olarak algılayanda benim.Hep bişeyler değişicek diye ummaktan şu anki zamanı kaçırıyorum.Halbuki geçirdiğim bu zamanları sahiplensem daha iyi bi düzenim olucak.Yaşadıklarımı da sahiplenicem.
Keşke kafası rahat bi insan olsaydım ama benim işim hep umut etmek beklemek yolculuk etmek.Ben hiç yolcuların vardığı ev sahibi olamadım.Bir gün ev sahibi olmak umuduyla :(